Η πιο συχνή παρανόηση σχετικά με τα bonsai... Οι περισσότεροι που δεν έχουν ασχοληθεί με τα bonsai θεωρούν ότι είναι κάποιο συγκεκριμένο είδος μικροσκοπικού δέντρου. Η αλήθεια είναι όμως ότι τα Bonsai είναι δέντρα σαν αυτά που συναντούμε τριγύρω μας τα οποία ο καλλιτέχνης με τα χρόνια και την εφαρμογή ειδικών τεχνικών, επιτυγχάνει να τα διαμορφώσει σαν μια μικρογραφία ενός μεγάλου και γηραιού δέντρου.

​

Συγκεκριμένα για την Ελλάδα bonsai μπορούν να γίνουν ροδιές, αγριελιές, μηλιές, μυρτιές, σχίνοι, γιουνίπεροι και πολλά άλλα ενδημικά είδη. 

​

Οπότε όταν βλέπουμε ένα bonsai βλέπουμε ένα δέντρο το οποίο δεν έχει καμία διαφορά από το αντίστοιχο που συναντούμε στην φύση βοτανολογικά, και μάλιστα ένα bonsai με ύψος μισό μέτρο μπορεί να έχει και την δεκαπλάσια ηλικία από ένα αντίστοιχο δέντρο 3 μέτρων.

​

​

​

Το μέγεθος των bonsai συνήθως μετριέται με το ύψος τους. Στην Ιαπωνία υπάρχει κλίμακα κατάταξης ενός Bonsai με βάση το ύψος του η οποία ξεκινάει από την κατηγορία Keishi (ύψος μέχρι 2,5 cm) έως την κατηγορία Imperial (ύψος μέχρι 200 cm).

​

​

Οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι bonsai δεν είναι συνώνυμα του  "μικρού δέντρου" όταν μιλάμε για δέντρα τα οποία  μπορεί να φτάνουν μέχρι και τα 2 μέτρα.​

​

Μάλιστα μερικά από τα πιο γνωστά πολυβραβευμένα αριστουργήματα bonsai παγκοσμίως είναι μεγάλων διαστάσεων όπως το Flying Fragon του Mr. Kimura, το "Buddha" pine του Mauro Stemberger, το  Goshin "protector of the spirits" του John Naka και το 800 ετών juniper του Mr. Kunio Kobayashi.

Η ιδέα καλλιέργειας δέντρων σε δοχεία προέρχεται από την μακρινή Κίνα και ξεκίνησε περίπου 2.300 χρόνια πριν. Οι Κινέζοι ξεκίνησαν να δημιουργούν μικρογραφίες τοπίων και να ενσωματώνουν μικρογραφίες δέντρων σε αυτά για να είναι περισσότερο ρεαλιστικά. Αυτές τις δημιουργίες τους τις τοποθετούσαν σε ρηχά δοχεία (pun) και έτσι ξεκίνησαν την τέχνη του (pun-sai).

​

Γύρω στο 1200 Μ.Χ αυτές οι δημιουργίες pun-sai βρήκαν τον δρόμο τους προς την γειτονική χώρα Ιαπωνία ως θρησκευτικά σουβενίρ. Μέχρι το 1800 είχαν ενσωματωθεί στην Ιαπωνική κουλτούρα και οι Ιάπωνες τα μετονόμασαν  σε bon-sai (δέντρο σε ρηχό δοχείο). Το 1930 ξεκίνησαν και οι πρώτες εκθέσεις bonsai στην Ιαπωνία.

​

Μόλις το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ξεκίνησαν τα bonsai να γίνονται ευρύτερα γνωστά και στον Δυτικό κόσμο. Όσον αφορά την Ελλάδα οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν καρποφόρα δέντρα σε δοχεία αλλά με σκοπό την μεταφορά τους σε το διαφορετικά μέρη και όχι με την μορφή της τέχνης που γνωρίζουμε. Στις μέρες μας στην χώρα μας τα bonsai κερδίζουν έδαφος και  ολοένα και περισσότεροι δείχνουν ενδιαφέρον.

 

Τα bonsai είναι δέντρα, και σαν τέτοια πρέπει να ζουν σε εξωτερικούς χώρους για να δέχονται τον αέρα, την υγρασία, τον ήλιο, τις αλλαγές θερμοκρασίας και γενικά όλες τις περιβαλλοντολογικές συνθήκες στις οποίες είναι συνηθισμένα τα δέντρα.

​

Υπάρχουν όμως μερικά τροπικά ή υποτροπικά είδη τα οποία μπορούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες που επικρατούν σε έναν εσωτερικό χώρο. Χρειάζονται σταθερές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία όπως περίπου επικρατεί και στο τροπικό κλίμα το οποίο δεν έχει τις εναλλαγές των εποχών όπως τις γνωρίζουμε. Τέτοια είδη είναι οι φίκοι, οι καρμόνες κ.α. 

​

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει κατανοητό ότι παρότι οι συνθήκες ενός εσωτερικού χώρου προσομοιάζουν εκείνες ενός άλλου κλίματος σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδιες και αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο μακροχρόνια στην υγεία οποιουδήποτε δέντρου τοποθετήσουμε σε εσωτερικό χώρο.

 

 

Όπως όλα τα άλλα δέντρα έτσι και τα bonsai έχουν 3 βασικές ανάγκες, νερό, αέρα και ήλιο. Τα δέντρα στα δάση βασίζονται στην φύση για να τους καλύψει αυτές τις ανάγκες. Στα δικά μας δέντρα πρέπει να τα προμηθεύσουμε εμείς.

​

​

Οπότε πρέπει να μάθουμε το είδος του δέντρου bonsai που έχουμε και αντίστοιχα να το ποτίζουμε, να το μεταφυτεύουμε και το κλαδεύουμε σύμφωνα με την δική μας οπτική.

​

​

Με τα σύγχρονα υποστρώματα τα οποία επιτρέπουν βέλτιστη αποστράγγιση και αερισμό των ριζών η δουλειά μας γίνεται πολύ πιο εύκολη.